Φαράγγι Αγάλης

Published Date |

| Hits: 660

Φαράγγι Αγάλης

Στο Δήμο Διρφύων-Μεσσαπίων και σε μικρή απόσταση από το χωριό της Τριάδας, υπάρχει ένα μνημείο φυσικής ομορφιάς που σχετικά λίγοι γνωρίζουν. Το φαράγγι της Αγάλης είναι εύκολα προσβάσιμο, βατό, σηματοδοτημένο και διαμορφωμένο στο μεγαλύτερο τμήμα του. Αποτελεί ιδανική επιλογή για εξόρμηση ή εκδρομή ακόμη και ημερήσια.

Αν ερχόμαστε από Αθήνα ή Χαλκίδα και ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στη Στενή τότε λίγο πριν τη Στενή στρίβουμε αριστερά με προορισμό Λούτσα και αφού περνάμε το μικρό χωριουδάκι κατευθυνόμαστε προς Αγ. Αθανάσιο. Πριν φτάσουμε στον Άγιο Αθανάσιο στρίβουμε δεξιά (υπάρχει ταμπέλα) προς το γήπεδο του χωριού.

Αν ερχόμαστε μέσω Ψαχνών τότε κατευθυνόμαστε προς την Τριάδα, περνάμε το χωριό της Τριάδας και κατευθυνόμαστε προς Μακρυκάπα. Λίγο πριν την Μακρυκάπα ακολουθούμε το κεντρικό δρόμο και στρίβουμε προς Πάλιουρα, Στενή, Άγιο Αθανάσιο. Σύντομα βρίσκουμε τη διασταύρωση προς Άγιο Αθανάσιο και κατευθυνόμαστε προς το γήπεδο. Υπάρχει και σχετική ταμπέλα προς γήπεδο-φαράγγι Αγάλης.

Εδώ παρκάρουμε

Στο γήπεδο υπάρχει ένας ωραίος χώρος στον οποίο μπορούμε να παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας. Για να προσεγγίσουμε ουσιαστικά το ξεκίνημα του μονοπατιού ακολουθούμε τον χωματόδρομο που φεύγει ευθεία μπροστά μας και μετά από 500-600 μέτρα φτάνουμε στον αντλιοστάσιο όπου και ξεκινάει ουσιαστικά το μονοπάτι.

Εδώ ξεκινάει το μονοπάτι

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με την ονομασία του φαραγγιού. Κατά μία εκδοχή το όνομα προκύπτει από την αγαλλίαση που νιώθει κανείς λόγω της επιβλητικότητας του τοπίου. Άλλοι εκτιμούν ότι η ονομασία πηγάζει από το γεγονός ότι το φαράγγι είναι κατά τόπους στενό και το «αγκαλιάζουν» βραχώδεις απόκρημνες πλαγιές. Σύμφωνα με τον φιλόλογο του γυμνασίου Ψαχνών Δ. Μπαρσάκη, πιθανότερη εκδοχή είναι αυτή που δίνουν οι κάτοικοι των γύρω χωριών, ότι δηλαδή το όνομα οφείλεται στο επίρρημα "αγάλι", που σημαίνει "αργά". Και πήρε αυτό το όνομα το φαράγγι, επειδή έχει κάποια στενά και ανηφορικά σημεία όπου οι διαβάτες είναι υποχρεωμένοι να πορεύονται αργά, "αγάλι-αγάλι", όπως λένε.

Το μονοπάτι είναι κατά τόπους πλακοστρωμένο. Είχαν γίνει παλιότερα έργα ανάπλασης και ανάδειξης (;) του μονοπατιού, οπότε αρκετά τμήματα είναι πλακοστρωμένα, υπάρχει σωστή σηματοδότηση και είχαν κατασκευαστεί και αρκετά γεφυράκια που βοηθούν το περιπατητή να διασχίσει το χείμαρρο.

Δυστυχώς μετά την αρχική κατασκευή είναι προφανές ότι δεν έγινε οποιαδήποτε προσπάθεια συντήρησης με αποτέλεσμα κάθε φορά που το διασχίζουμε να είναι το μονοπάτι και τα γεφυράκια σε χειρότερη κατάσταση. Δυστυχώς τώρα πια έχουν απομείνει μόνο σπασμένα σανίδια και κάποιες τσιμεντένιες βάσεις να θυμίζουν τα όμορφα, ξύλινα γεφυράκια που είχαν αρχικά κατασκευαστεί.

Το μοναδικό που ακόμα στέκει....

....αυτό βαρέθηκε να περιμένει κάποιον να το συντηρήσει και έκατσε....

....και αυτό....

.....και αυτό....

Εποχές που ο χείμαρρος δεν έχει νερό, δεν υπάρχει πρόβλημα για τον περιπατητή, αλλά υποθέτω ότι όταν έχει «κατεβασιά» ίσως να υπάρχει πρόβλημα τώρα που τα γεφυράκια δεν υπάρχουν.

Το πρώτο 40λεπτο (από το αντλιοστάσιο που υπήρχε στην αφετηρία του μονοπατιού), το μονοπάτι κινείται κατά μήκος της ρεματιάς είτε από τη μία, είτε από την άλλη μεριά.

Μετά από 30 λεπτά πορείας φτάνουμε στην βρύση κρυόβρυση όπου υπάρχει διαμορφωμένος χώρος αναψυχής, με πηγή και τραπεζάκι για πικνικ. Αυτό που δεν υπάρχει είναι ούτε ένα καλαθάκι ή κάδος για σκουπίδια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται....

Η κρυόβρυση

(Εδώ άφησαν τα γεφύρια να πέσουν, σιγά μην ασχολούνταν να βάλουν καλαθάκια για απορρίματα)

Κατά τόπους το ποταμάκι αυτή την εποχή είναι ξερό αλλά υπάρχουν και σημεία όπου τρέχει άφθονο νερό. Τα πλατάνια έχουν μόλις βγάλει τα φρέσκα καταπράσινα φυλλαράκια τους και η άνοιξη κάνει το θαύμα της.

Από εδώ και πέρα...η ζωή τραβάει την ανηφόρα

...όμορφη ανηφόρα όμως.

Περίπου 10 λεπτά μετά την κρυόβρυση αρχίζει η ανάβαση. Το μονοπάτι εγκαταλείπει το χείμαρρο και αρχίζει να ανηφορίζει αρχικά μέσα σε πευκοδάσος κα σύντομα σε ελατόδασος. Η επόμενη ωρίτσα είναι ανηφορική αλλά το μονοπάτι καλό και επαρκώς σηματοδοτημένο.

Κι εκεί που περπατάω ακούω μια φωνή : "Ψιτ, ψιτ με βγάζεις μια φωτογραφία;" Τι να έκανα; Το έβγαλα.

Ζήλεψε το δίπλα και απαίτησε : "Κι εγώ φωτογραφία!" Τι να έκανα; Το έβγαλα (κι αυτό)

Ήταν κι ένα μικρό ντροπαλό που δε μίλησε. Αυτό θα άφηνα;

Όλη η παρέα

...και η ανηφόρα καλά κρατούσε

Τον Οκτώβρη που είχαμε ξανάρθει είχε....μόλις μπει στο μνημόνιο....

.....δεν τον άντεξε τελικά το χειμώνα!

...* Α * Ν * Ο * Ι * Ξ * Η * ....

Φτάνοντας όμως στη βρύση Κράτια (1μιση ώρα περίπου από το αντλιοστάσιο) αποζημιωνόμαστε από όλη την κούραση της ανηφόρας. Πηγή με δροσερό νερό κάτω από θεόρατα πλατάνια, ξύλινο τραπεζάκι για πικνικ. Ιδανικό μέρος για λίγη ξεκούραση.

Η πηγή Κράτια με δροσερό νερό...ότι πρέπει μετά την ανηφόρα

Από την πηγή Κράτια το μονοπάτι ακολουθεί ανηφορική πορεία μέσα από ελατοδάσος για 20 λεπτά μέχρι που βγαίνει σε δασικό δρόμο. Από εδώ η θέα προς τον Ευβοϊκό είναι καταπληκτική.

Φτάνοντας το δρόμο, τον ακολουθούμε προς τα αριστερά για λίγο μέχρι που το μονοπάτι τον εγκαταλείπει κατηφορίζοντας προς έναν ακόμη χείμαρρο. Εδώ υπήρχε τον Οκτώβρη που είχαμε ξανακάνει αυτή τη διαδρομή ένα ωραιότατο γεφυράκι το οποίο είναι πλέον κατεστραμμένο. Κρίμα….τόσο κρίμα!

Τον Οκτώβρη που μας πέρασε άντεχε...ακόμη.......

μπά.....πάει και αυτό.

Μετά το γεφυράκι ακολουθεί ανηφορική διαδρομή για περίπου 20 λεπτά οπότε και φτάνουμε στο εγκαταλελειμμένο καταφύγιο που υπάρχει. Ουσιαστικά βρισκόμαστε σε μια παράκαμψη του ασφάλτινου δρόμου που από τον Άγιο Αθανάσιο οδηγεί στη Γλυφάδα (πρώην Τσέργες).

Όταν αναπλάστηκε το μονοπάτι κατασκευάστηκαν και δύο ξύλινα φινλανδικού τύπου καταφύγια, τα οποία δε λειτούργησαν και δε συντηρήθηκαν ποτέ με αποτέλεσμα και αυτά, όπως και τα γεφυράκια, να είναι σε κατάσταση διάλυσης.

Το άσχημο συναίσθημα που μας δημιουργεί αυτή η εικόνα των πεσμένων κεραμιδιών, και των σπασμένων ξύλων αντισταθμίζεται ευτυχώς από την υπέροχη θέα.

Από το σημείο αυτό είναι δυνατόν μέσω σηματοδοτημένου μονοπατιού να προσεγγίσει κανείς μετά από περίπου 2μιση ώρες την κορυφή Δέλφη στα 1743μ.

Το μονοπάτι του φαραγγιού της Αγάλης ξεκινάει από υψόμετρο περίπου 250 μέτρων και καταλήγει στο καταφύγιο σε υψόμετρο 930 περίπου μέτρων. Ο χρόνος που απαιτείται για την ανάβαση είναι περίπου 2μιση ώρες.